ایران در زمان ساسانیان

توضیحات

کتاب ایران در زمان ساسانیان حاصل مطالعات سی و اندی ساله آرتور امانوئل کریستن‌سن ایران‌شناس و زبانشناس دانمارکی است. نخستین چاپ این کتاب ارزشمند در سال 1935 در کپنهاک انجام شد، در تألیف این کتاب تقریباً همه منابع قدیم و جدید یونانی، رومی، سریانی، ارمنی، عربی و به ویژه کتاب‌هایی که در دو سدهٔ اخیر توسط خاورشناسان و پژوهشگران آثار باستان به نگارش درآمده، از نظر نویسنده گذرانده شده‌ است. شادروان کریستین سن که خود از زبان شناسان پهلوی (فارسی میانه) است در فهرست اعلام این کتاب اصطلاحات قدیم را عموماً به شکلی آورده‌است که در کتاب‌های اوستایی و پهلوی دیده می‌شود، یا با قواعد زبان‌های کهن مطابقت داشته است. مانند وهرام (بهرام)، وزرگ‌مهر (بزرگ‌مهر)، اوهرمزد (هرمزد = اهورامزدا)، میثرا (مهر) و امثال آن. در سال 1944 کریستن سن هنگام چاپ مجدد کتاب، یادداشت‌های تازه‌ای بر آن افزود و کشفیات جدیدی را مورد توجه قرار داد. از مهم‌ترین آن کشفیات می‌توان به کتیبه کعبه زردشت و خرابه‌های شهر شاپور و کتیبه شاپور اول اشاره کرد. وی همچنین در چاپ دوم کتاب انتقادهایی را که بر کارش وارد شده بود پذیرا شد و درباره آنها شرحی نوشت، مهمترین این انتقادها از دو استاد بزرگ ایران شناس؛ بیلی و مینورسکی بود. شادروان غلامرضا رشید یاسمی در سال 1317 خورشیدی این کتاب ارزشمند را به فارسی برگرداند و انتشارت امیرکبیر آن را به چاپ رساند. اغلب ایرانشاسان هنوز بر این تأکید دارند که کتاب مزبور پس گذشت نزدیک به 80 سال هنوز بهترین و جامع ترین کتاب در مورد تاریخ ساسانی است.