توضیحات
موتسارت موسیقیدان بزرگ اتریشی به رغم زندگی سی و اندی سالهاش بیش از ششصد قطعه موسیقی تصنیف کرده است، در میان آثار او دو سمفونی ۴۰ و ۴۱ از شهرت بیشتری برخوردارند، شواهد تاریخی بسیاری نشان میدهد که موتسارت ابتدا سمفونی ۴۰ را در ۲۵ ژوئیه ۱۷۸۸ تصنیف کرد و پس از آن در همان سال، سمفونیهای شماره ۳۹ و ۴۱ را ساخته است.
سمفونی ۴۰ گاهی اوقات به نام «سل مینور بزرگ» هم شناخته میشود تا از سمفونی شماره ۲۵ (یا «سمفونی سل مینور کوچک») که هر دو دارای تنالیته مشترک هستند، متمایز شود. نیکلاوس هارننکور موسیقدان اتریشی، چنین میپنداشت که موتسارت این سه سمفونی را به عنوان یک کار متحد ساختهاست اما بعدها ثابت شد سمفونی شماره ۴۰، یک اثر مستقل از موتسارت است.
سمفونی شماره ۴۰، در دو نسخه متفاوت وجود دارد که هر دو نسخه توسط یوهانس برامس به دست آمده و در یکی از آنها برای کلارینتها تجدیدنظر شدهاست و تنظیم مناسبتری در بادیهای چوبی انجام گرفته است. نیل زاسلاو (موسیقیشناس آمریکایی) اشاره کردهاست، نویسندگان دربارهٔ این اثرِ موتسارت، اغلب حدس میزنند و گاهی ادعا میکنند که موتسارت هرگز اجرای چهلمین سمفونی خود را نشنیده است. برخی نیز پا فراتر میگذارند و بر این گماناند که موتسارت سمفونی شمارهٔ ۳۹ و ۴۱ را حتی بدون آن که قصد اجرا داشته باشد، نوشتهاست، اما پژوهشهای جدید نشان میدهد که این باورها درست نیستند. از جمله شواهد در درست نبودن این باورها، عنوان پوستری است مربوط به سال ۱۷۹۱ که خبر برگزاری یک کنسرت را توسط «انجمن موسیقیدانان» در ۱۷ آوریل ۱۷۹۱در بورگتئاتر وین به رهبری آنتونیو سالییری (همکار موتسارت) میدهد، در این پوستر در اولین مورد برنامه نوشته شده: «یک سمفونی بزرگ ساختهشده توسط آقای موتسارت»
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.